•اگر قرآن عظیم است «و القرآن العظیم »، امام حسین علیه السلام نیز سوابق عظیمى دارد.«عظیم السوابق».
•اگر قرآن حقّ و یقینى است ؛ « و انّه لحقّ الیقین»، در زیارت امام حسین(ع) نیزمی خوانیم: آنقدر صادقانه و خالصانه عبادت کردى که به درجه ى یقین رسیدى«حتّى اتاکَ الیقین».
•اگر در دعاى چهل و دوّم صحیف هى سجادیه درباره ى قرآن مى خوانیم که پرچم نجات است«عَلَم نجاة»، در زیارت امام حسین علیه السلام مى خوانیم او نیز پرچم هدایت است «انّه رایة الهدى».
•اگر قرآن شفا دهنده است؛« ونُنزّل من القرآن ما هو شفاء»، خاک قبر امام حسین علیه السلام نیز شفاست«طین قبر الحسین شفاء من کلّ داء»
•اگر قرآن مقام شفاعت دارد؛ « نعم الشفیع القرآن»، امام حسین (ع)نیز مقام شفاعت دارد. «وارزقنى شفاعة الحسین».
•اگر قرآن، منار حکمت است، امام حسین نیز باب حکمت الهى است. «السلام علیک یا باب حکمة رب العالمین.»
•اگر قرآن امر به معروف و نهى از منکر می کند؛« فالقرآن آمرٌ و زاجر»، امام حسین نیز فرمود: هدف من از رفتن به کربلا، امر به معروف و نهى از منکر است.«ارید أن آمر بالمعروف و اَنهى عن المنکر».
•اگر قرآن نور است؛«نوراً مبینا»، امام حسین نیز نور است. «کنت نوراً فى الاصلاب الشامخة».
•اگر قرآن براى تاریخ و همه ى مردم است؛«لم یجعل القرآن لزمانٍ و لالِناس دون ناس»، درباره امام حسین علیه السلام نیز مى خوانیم که آثار کربلا از تاریخ محو نخواهد شد.« لا یدْرس أثره و لایُمحى رسمه».
•اگر قرآن، آتاب مبارکى است؛«کتاب انزلناه الیک مبارک»، شهادت امام حسین علیه السلام نیز براى اسلام سبب برکت و رشد است.«الّلهم فبارک لى فى قتله»(پیامبر اکرم(ص)).
•اگر در قرآن هیچ انحرافى نیست؛«غیر ذى عوج»، درباره ى امام حسین علیه السلام نیز مى خوانیم: لحظه اى از حق به باطل گرایش پیدا نکرد.«لم تَمِلْ من حقّ الى باطل».
•اگر قرآن، کریم است؛«انّه لقرآن کریم»، امام حسین نیز داراى اخلاق کریم است.«کریم الخلائق».
•اگر قرآن، عزیز است؛«انّه لکتاب عزیز»، امام حسین فرمود: هرگز زیر بار ذلّت نمى روم .«هیهات منّا الذّلة ».
•اگر قرآن، بیّنه و دلیل آشکار است؛«جائکم بیّنة من ربّکم»، امام حسین نیز اینگونه است.« اَشهد اَنّکَ على بیّنة من ربّک ». ( فروع کافى)
•اگر قرآن، ریسمان محکم است؛«انّ هذا القرآن... العروة الوثقى»،امام
حسین نیز کشتى نجات و ریسمانِ محکم است.«انّ الحسین... سفینة النجاة و العروةالوثقى».
•اگر تلاوت قرآن باید با حزن باشد؛«فاقروه بالحُزن»، زیارت امام
حسین(ع) نیز باید با حزن باشد.«فَزُره و انت آئیب شعث».
•اگر قرآن را باید آرام و با تأنّى تلاوت کرد؛«و رتّل القرآن ترتیلا»
زیارت قبر امام حسین را نیز باید با گا مهاى آهسته انجام داد.«و امش بمشى العبید الذلیل».
آرى، حسین علیه السلام قرآنِ ناطق و سیمایى از کلام الهى است.